Monterey Bay en de walvissen

Vrijdag ging alweer vroeg de wekker in Pinnacles. We zouden namelijk vandaag om 10 uur aan boord gaan in de haven van Montery om walvissen te gaan spotten. Na een rit van zo’n 1.5 uur kwamen we iets na 9 uur aan in Monterey. Na de ‘gouden’ toegangstickets en een bak koffie te hebben vergaard konden we tegen 10en dan toch echt aan boord. Nadat we de haven uit waren en we al zo’n 100 zeeleeuwen hadden gezien sprong er plotseling een dolfijn naast onze boot omhoog en later volgden er meer, dat was heel leuk om te zien. Even later sproeide er plotseling een grote straal water de lucht in, een eindje van ons af. De eerste walvis hadden we bij deze gespot, al was hij wel wat ver weg. Later volgde nog een aantal van dit soort zelfde ervaringen, jammer genoeg kwamen we er nooit echt dichtbij dus we hebben vooral walvisruggen gezien. Eigenlijk ben ik niet helemaal eerlijk en is het woord ‘we’ hier niet helemaal op zijn plaats. Helaas heb ik deze informatie 2 uur later aan wal van mijn ouders moeten vernemen aangezien mijn maag het al na een klein uur voor gezien hield. Een pilletje tegen zeeziekte kon daar niks aan veranderen. Gelukkig zat er enkel een bakje ontbijtgranen, een plak banaan-notencake en een bak cappuccino in die arme maag, wat me er echter niet van weerhield, 1 van de 2 wc’s aan boord de gehele boottocht bezet te houden, erg jammer.

Toen we dan toch eindelijk weer vaste grond onder de voeten hadden vervolgden we onze reis richting Big Basin park, het park waar de hoogste bomen ter wereld groeien. Na een mooie en zeer bochtige tocht kwamen we daar rond 3 uur aan. Helaas waren de plaatsen hier krap en niet vlak en ontbrak stroom en wifi wat ons(vooral mam) deed besluiten dat we toch beter op een KOA kampeerterrein konden gaan overnachten aangezien die zich in de afgelopen weken al uitgebreid hadden bewezen. Een kleine anderhalf uur later kwamen we aan op die KOA camping. Hier zijn we eerst nog snel een hapje gaan eten in het grill restaurant op het terrein. Even later gingen we slapen, althans met die intentie gingen we naar bed. Helaas gooide een horde zingende hippies rond een kampvuurtje roet in het eten met hun Bob Marley achtige audiografie.

Vanochtend besloten we eerst een stukje terug zuidwaarts te rijden naar Santa Cruz, het thuisstation van ACE, waar Kyle 2 jaar geleden voor heeft gewerkt. Na langs het ‘ACE house’, het kantoor en de supermarkt te zijn gereden parkeerden we onze camper gratis langs de kant van de weg tegenover een parkeerplaats waar zo’n zelfde plek 30 dollar kostte. Onder de brandende zon(het was inmiddels 25 graden) liepen we over de boardwalk(een oud pretpark aan het strand), langs heIIt strand en over de pier en vervolgens weer terug. Onderweg werden we getrakteerd op onder andere wederom een hele horde zeeleeuwen, een dukactie voor het goede doel en een ijsje met chocodip, het voelde net als de kermis! Even later reden we weg uit het centrum en gingen we op Kyle zijn kosten eten bij Burger, een burgerrestaurant(goh) waar Kyle in het verleden een paar keer had gegeten, dit was wederom erg lekker. Na deze burger vervolgde we onze weg over het laatste stukje Highway 1 naar San Francisco, vanwaar ik dit verslag nu schrijf. Morgen en overmorgen gaan we de stad in en zullen jullie vast wel weer een keer horen wat we daar weer hebben beleefd.

Ciao Ciao